zondag 21 januari 2018

vandaag of morgen...


Zaterdag, een week geleden
gaat het nog best
zo op z'n tijd
doen mijn handen slechts
wat die van jou
altijd zo goed zelf deden
smeer ik het brood en vraag je
of het je een beetje smaakt

Woensdag, vier dagen terug
hoge koorts, in bed
gissen naar een oorzaak
gevolg voor jou
zoveel meningen als mensen
vraag ik me heel stil af
zo afhankelijk te zijn
en zie hoe het je raakt

Zondag, die dag vandaag
verjaardag, toch geluk(t)
nieuw jaar tikt aan
alsof het niets is
ben je wel, maar misschien ook niet
blijft voor ons immer een raden
weet dat er ook daar altijd iemand is
die met warme zorg over je waakt

En zo is morgen
nogmaals een onbekende morgen
was ook eergisteren
best goed geweest
de dag aan jou
moment voor velen
gun ik je zo
en dat je ook die keuze zelf maakt


maandag 8 januari 2018

Week 2

Wat een heerlijk begin van de week; vrij zijn èn starten met een mooie ochtendwandeling met ex-collega/ achterbuurvrouw! De week is wel eens slechter begonnen, zeg ik dan maar...

Helaas ligt mijn lief ziek op bed, Mies snorrend op haar krabpaal en deed ik net een poging de ramen te ontdoen van al hetgeen dat in de loop der tijd blijft plakken zo hier en daar. Altijd een mooi resultaatopleverend klusje als alle rommel van de feestdagen weer netjes voor een jaar op zolder staat, al moet zo'n lapklusje wel in etappes bij mij, om lijf en leden enigszins te ontzien. Dankzij mijn lief echter had ik deze keer helemaal geen omkijken naar de kerstversierselen en was zaterdag blij verrast dat alles netjes opgeruimd was toen ik thuiskwam van mijn bezoek aan mijn vriendin.


O
ch ja, mijn lieve vriendin. Nog een paar dagen en dan is ze jarig en woont ze intussen alweer ruim twee jaar niet meer in haar eigen huisje. Goh, ik weet nog zo goed hoe trots ze was toen ze het kocht, in haar eentje.
Als ik terugdenk aan twee jaar geleden, haar verhuizing, branden de tranen in mijn ogen. Kleinschalig woont ze nu, in het Groene hart; blijft toch bijzonder en bijzonder verdrietig ook, zeker gezien haar leeftijd en wetende dat ze dit allemaal zo niet had gewild...

'Je zingt best mooi...' klonk het zaterdag ineens, toen ik ongemerkt een deuntje mee-blerde met een nummer van weleer. Ik schoot in te lach. 'O ja, vind je dat?' vroeg ik. 'Dank je wel, lief dat je dat zegt.' Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht en zachtjes deinde ze mee op de muziek van Barry White. Geweldig zo'n muziekzender met alleen maar Gouw Ouwe. Sinds een week of twee ontdekt en we hebben al menig deuntje mee-gehmmmd, voor zover dat (nog) mogelijk is. 


Stilletjes liet ze haar oogleden weer heel langzaam dichtvallen. Het uurtje nieuwjaarsreceptie; geroezemoes, advocaatje met slagroom, verrassingsbezoekje van moeder en zus, waren weer meer dan genoeg prikkels voor de dag. Als je goed oplette, zag je de overprikkeling stiekem binnensluipen, de onrust toenemen. Tijd dus weer om de rust van haar eigen appartement op te zoeken, op zoek naar opnieuw de juiste prikkelbalans. Weg van de drukte, weg van wat ze altijd zo gezellig vindt. En, om dus niet helemaal gelijk in een prikkelloze omgeving te belanden, was de muziek een prachtig middel. De ontspanning keerde gelukkig snel terug en even later peuzelde ze heerlijk van een rundvleesslaatje en een zacht wit bolletje bij een verwarmend groentesoepje met ballen; ze heeft het altijd koud...

Ondertussen heb ik dat nu ook een beetje, koud dus. Ben ook een beetje rillerig, hopelijk van het stilzitten. Vandaag al zoveel telefoontjes gehad van zieke collega's. Net toch maar even een citrosannetje naar binnen gewerkt.

Tijd dus om in de benen te komen, bij de patiënt te kijken boven en daarna maar eens de emmer te vullen met schoon en vooral lekker warm water; toch nog een raam of wat te gaan. Ach, gelukkig heb ik nog de hele week...

maandag 1 januari 2018

De eerste...

De eerste van dit jaar, na een tamelijk rustig Oud&Nieuw, heerlijk met z'n tweetjes. Ik een beetje kiespijn - maar dat terzijde- genoten we van de roséchampagne met een oestertje, de teksten van Joep en uiteraard wat muzikale omlijsting van onder andere George Michael. Ook het vuurwerk in de buurt was prachtig. In onze eigen straat was het net zo stil als andere nachten...

De foto is overigens van weeronline, een uurtje geleden. Goed weer voor de nieuwjaarsduikers onder ons; ik moet er werkelijk niet aan denken. Wél gaan we vanmiddag even wandelen, of fietsen. Althans, dat lijkt me een prima idee om het jaar mee te beginnen. Thee en broodje mee, komt goed.

En natuurlijk hebben ook wij weer alle goede voornemens die ooit bedacht zijn of die je je maar kunt bedenken, waarvan er eigenlijk maar ééntje echt belangrijk en allesomvattend is; vooral heel erg gelukkig te zijn, met jezelf en allen die je lief zijn...