zondag 8 oktober 2017

Tegen beter weten in

Zondag, twijfelend zit ik al een tijdje aan de eettafel. Staar naar mijn scherm en lees nog eens terug wat ik twee weken geleden schreef. Ik deed dat overigens om een uurtje of twee uur 's nachts; het hield me wakker.
Achteraf gezien absurd, dat ik juist daardoor niet kon slapen. Zeker als je het afzet tegen al die andere zaken die me wakker houden de laatste tijd.

Kippenvel kreeg ik vrijdag toen ik langs de leeggepompte vijver in Huis ter Heide reed en moest afremmen voor het stoplicht. Ik stond stil en bedacht me dat het net leek op een foute filmset; RTL4 camera's, mannen in zwart-gele overal, ME-busjes, sjofels, zwarte schermen.
Als het licht op groen springt, lijken de auto's voor me zich langzamer dan anders in beweging te zetten. Alsof we allemaal in gedachten heel eventjes bij haar zijn. Langzaam gaat mijn blik nog een keer naar links, een stille wens, misschien wel tegen beter weten in.

Zondag, ik kruid het stoofvlees voor vanavond met peper en zout, een kruidnageltje, beetje kaneel, rodewijnazijn, een aangebakken uitje en een knoflook en laat de boter bruin smelten. De piepers en de rode kool komen later wel...

En zo spelen er nog wel meer van 'die dingen', zorgen en vragen van en over mezelf, mensen dichtbij en iets verder weg. Het maakt me soms verdrietig, maakt dat ik het zo nu en dan ook domweg niet weet, al weet ik dat luisteren met mijn hoofd en hart genoeg is; mee hopen en bidden, mogelijk tegen beter weten in.

Zondag, ontbijt met een eitje, jus d'orange uit een pak en een met liefde gemaakte cappuccino. Het huis geurt naar herfst; verwarming aan en het vlees, uiteraard afgeblust met een scheutje rode wijn, hoor ik zachtjes pruttelen op het fornuis. Nog genoeg te doen, te lezen, te delen, maar dat komt later wel...

Mijn gedachten dwalen weer af. Verschillende scenario's komen voorbij, met daarin diegenen die me lief zijn als hoofdrolspelers. Ik lees nog een keer het mailtje dat zo'n indruk maakte en ik vraag me stilletjes af wat sommigen mensen drijft, bezielt of simpelweg op de been houdt, wellicht tegen beter weten in.

Zondag, en net als op de meeste zondagen vult ons huis zich langzaam met muziek die stilte niet zo zwaar laat wegen. Kranten worden uitgeplozen, de kat probeert stiekem de lekkerste schoot te vinden en ik bedenk me dat de wasmachine eigenlijk al een uur of wat had kunnen draaien, omdat ik toch al even wakker ben, maar ach, ook dat komt later wel...


Ik denk aan gisteren, aan mijn vriendin, hoe we genoten van haring en knakworst, voornamelijk in stilte, omdat je merkt dat ze steeds meer uit het leven groeit, zo moe is. Als ik haar strijkend gadesla, terwijl ik nieuwe kleren voorzie van haar naamlabel, dommelt ze in een diepe slaap om ruim een uur later verward uit te ontwaken; het duurt weer even voor ze me werkelijk ziet, weet dat ik er ben. En natuurlijk maak ik me zorgen, doe ik een zoveelste poging me zo min mogelijk te ergeren aan zorgprotocollen, -wetten en -regels en wens ik, hoop ik, voor haar... tegen beter weten in!



14 opmerkingen:

Marjolijn. zei

Mooi geschreven meis.
Soms moeten dingen gebeuren en soms ook tegen beter weten in, want je weet maar nooit....!!

Fijne avond en smakelijk eten straks, heerlijk zo'n stoofpotje...!!

Helena zei

Klopt helemaal Marjolijn, het is ook mijn eigen 'tegen beter weten in' dus wie weet, ik heb al vaker wonderen zien gebeuren, dus wie weet komt mijn wens voor haar binnenkort wel uit... Ook jij fijne avond xx

Patty zei

Reageer net op je reactie op mijn website...Ik zie dat ook jij dankbaar gebruik maakt van die mooie quote van Paulo.
Lekker die geur van stoofvlees op zo'n herfstige dag. Hier branden ook gezellig weer allerlei kaarsjes :-)
Misschien ook wel tegen beter weten in, maar wens je toch een prachtige nieuwe week. Dikke knuffels! XxX

Mirjam Kakelbont zei

De ernst van het leven kan je soms zo overvallen dat je erdoor getackeld wordt. Je wilt opstaan, maar kan je evenwicht maar niet vinden...
Probeer je op te trekken aan iets wat sterker is dan jezelf. Het maakt niet uit wie of wat je noemt.
En je mag me altijd mailen als je wilt.
Heel veel sterkte en liefs ♥

Mrs. T. zei

Wat een mooi mijmerend blogje over hoe fijn je (t)huis is terwijl je zo'n beladen dingen benoemt. Verschrikkelijk: dat meisje. Ach, dat meisje, haar ouders en al die mensen die haar liefhebben.
En je vriendin: ach, toch. Geen woorden voor. Geef jezelf maar een dikke knuffel.

Helena zei

Dank je wel lieve Patty dikke knuffels retour xxx

Helena zei

Dak je wel Mirjam 😉

Helena zei

Dat is lief mrs.T. Dank je wel.

klaproos zei

tja...
laat het maar sudderen hé...
overdenk het leven maar, alles valt tóch altijd op de juiste plaats, we hebben er geen grip op,
ik hoop dat Anne terug komt van vakantie.... dat wens ik haar en haar familie toch zo..

Helena zei

Ik met jou Dien xx

Yvette zei

love

Helena zei

Herken ik ook bij jou Yvette; sterkte met alles.

Merel zei

We hopen allemaal wel eens tegen beter weten .... hoop die we nodig hebben en die samen vaak naast ons wandelt in de voetstap van onze onderweg

Heb je het over dat meisje waar helaas de hoop niet heeft mogen zijn ... vreselijk zo iets... als je zo iets thuis krijgt .... ik denk nu aan de ouders en familie aan iedereen die zich niet meer kan vastklampen aan dat sprankeltje hoop. ...

Helena zei

Dat geloof ik ook Merel, dat we hem nodig hebben en zo...