donderdag 29 november 2012

er was eens...


Er was eens een koning die een grote beloning uitloofde voor die kunstenaar die het best in staat was om op een schilderij vrede uit te beelden. Veel kunstenaars sturen prachtige schilderijen.

Uiteindelijk kiest de koning twee schilderijen uit, waartussen hij een keus wilde maken.

Op het ene schilderij is een rustig meertje te zien. De hoge bergen op de achtergrond worden in het water weerspiegeld en boven de bergen drijft een wolkje.

Op het andere schilderij is een storm afgebeeld. Regen valt omlaag in een kolkende rivier terwijl boosaardige bliksemschichten de hemel verlichten. Maar de koning ziet alleen de vogel die in een struik onder een overhangende rots aan het broeden is.

"Dit", zo spreekt de koning. "Dit is het schilderij dat ik zocht. 


Vrede vind je lang niet altijd in prettige omstandigheden. 
Vrede is een kalm hart, midden in de storm van het leven."


Zo maar een verhaaltje, dat ik al een tijdje ken. En gisteren moest ik er ineens aan denken, terwijl ik tijdens een intensief telefoongesprek een verdrietig berichtje kreeg per sms van een lieve vriendin.

Gisteren ook de uitzending 'Sta op tegen kanker'. 
Sorry, maar ik ben er even bij gaan zitten. Ik weet niet of jullie gekeken hebben? Ik niet; kon er niet naar kijken, hoe belangrijk ik het ook vind...

"Vrede is een kalm hart, midden in de storm van het leven...".
Hoe erg ik dat wens voor een aantal lieve mensen, is bijna niet te beschrijven. Mensen die ons na staan, die ons lief zijn, mensen voor wie al een tijdje of soms nog maar net, het leven simpelweg nooit meer hetzelfde zal zijn.

"Vrede is een kalm hart, midden in de storm van het leven..."
Er zijn nu eenmaal geen pasklare antwoorden als angst, paniek, verbijstering, verdriet, boosheid, verzet, kwetsbaarheid, onzekerheid, woede, machteloosheid, zonder rekening te houden met wie of wat dan ook, over elkaar heen buitelen. Als je ongevraagd geattendeerd wordt op de grenzen van je bestaan of die van iemand die je liefhebt, als je bestaan en alle zekerheden aan het wankelen worden gebracht, soms volkomen onverwacht...

En soms he, dan heb ik zo de neiging om toch even dat masker op te zetten, even net te willen doen alsof...., 
tja, alsof wat eigenlijk?

Ach, het is meer, denk ik, dat ik me juist op dat soort momenten realiseer dat als ik om me heen kijk, ik een aantal dingen van het leven die mensen geheel vrijwillig doen simpelweg nooit zal snappen. Misschien valt het me dan ook juist wel meer op, maakt het me boos, maar ook gewoon verdrietig soms, simpelweg omdat ik het niet snap en ik dat soort toneelspel een aantal jaren geleden al heb afgezworen.


Dat het leven oneerlijk is, wist ook ik al even. Dat we daar met z'n allen ook niets aan kunnen veranderen, is ook geen nieuws. 

En juist daarom, denk ik, gaan mijn gedachten zo af en toe met me op de loop, snap ik niet dat mensen er -geheel vrijwillig- soms zo'n puinhoop van maken, en het leven van anderen daarmee tekenen, terwijl anderen - geheel ongewild en ongevraagd - in de ergste storm van hun leven terechtkomen...

Terwijl de muziek (klik op de link) de kamer vult, delete ik de tekst die als vanzelf op mijn scherm leek te verschijnen. Het doet er alleen niet echt toe welke gedachten er op dat soort momenten in mij opkomen. Hoe zeer ik me verbaas, dingen niet begrijp als we het hebben over een zgn. 'bloedband' die blijkbaar voor sommigen een vrijbrief is voor..., broers, moeders, 'blind en doof', toneelspel, waar Shakespeare misschien wel jaloers op zou zijn; 'een wereld' die net doet alsof ze nergens vanaf weet, niets heeft gezien en nooit iets heeft gehoord, als 'ouwe jongens krentenbrood'..... 'bijzonder'. 


"Een kalm hart, midden in de storm van het leven"
daar gaat het om, en die vrede 
wens ik onze lieve vrienden, familie, 
en eigenlijk ons allemaal; 
voor het hier en nu, voor morgen en voor later.









zaterdag 24 november 2012

cadeautje

De wereld buiten zit nog dicht als ik de krant hoor vallen op de deurmat. 'Leuk', denk ik, 'er zit vandaag een cadeautje bij...' :-)

De waterkoker lijkt een verwoede poging te doen net zulke mist te creëren als buiten, maar uiteraard weet ik op tijd het 'uitknopje' te bereiken. Ach ja, je moet wat als je voor de 3e keer vergeten bent om koffie te halen; leve de zakjes oploskoffie van ons laatste hotelbezoek.


Ik nestel me in de bank en bekijk het boekje van voor en achter als ik lees: 



Eigenlijk beschrijft dit kleine gedichtje, 1 van de vele mooie van Toon, mijn week in al haar facetten. 

Ik heb er dan ook niets meer aan toe te voegen, of ach, misschien dan toch nog een hele kleine:



Heb een mooi weekend allemaal en wat ga ik genieten van dit mooie geschenk op mijn deurmat!


zaterdag 17 november 2012

Blij

Gewoon een gesprekje op een vrijdagmorgen. We zien elkaar al een paar jaar, vier dagen in de week, maar echt even bijkletsen, gebeurt eigenlijk niet zo vaak. Zij heeft haar ding(en), ik de mijne. En ach, needless to say, we zijn dan ook wel behoorlijk verschillend.

Ze wil alleen graag weten hoe het is geweest, hoe ik het heb ervaren, al is het alweer ruim een maand een geleden. Was ik verrast? Kwamen er 'schokkende' zaken naar voren?
De opmerking: "je hoeft het niet te zeggen hoor als je het niet wilt", doet me even glimlachen. Een van die vele kleine verschillen, zullen we maar zeggen...


Ik vertel dat ik het leuk vond om te doen en, hoewel lang en vermoeiend, het een goed georganiseerde dag was. Gelukkig geen hele grote verrassingen. Lijkt mij in ieder geval ook niet zo voor de hand liggend als je een beetje zelfkennis hebt :-). Frapant was wel dat naar voren kwam dat ik blijkbaar een talent heb voor cijfers (terwijl ik al jaren loop te verkondigen dat ik helemaal geen cijfermatig inzicht heb, en ook niet wil hebben), een groot analytisch vermogen heb, en, zoals bekend, nog wel eens te pragmatisch de 'bocht kan afsnijden'. Niets echt nieuws dus en weer een leuk leerpunt voor de toekomst hetgeen zij overigens volmondig beaamde :-).

En o ja, dat e.e.a. bij mij 'er wel toe moet doen', dat ik daar blij van word zeg maar. Dan moet je niet gelijk denken aan het niveau 'wereldverbeteraar' hoor, want zo'n heilig boontje ben ik echt niet, maar ik word nu eenmaal blij van het feit als ik een stukje met iemand mag 'meelopen', hier en daar een 'zetje mag geven' en zo... en dat je daar dan ook nog later voor bedankt wordt, is natuurlijk helemaal geweldig!

Haar ogen beginnen ineens te stralen als ze zegt: "Weet je waar ik nou blij van word Heleen? Heeft hier helemaal niets mee te maken hoor, van een geheel andere orde, maar vorige week had ik die terugkomdag. Normaal niet echt inspirerend, maar deze keer wel, dat ook even terzijde. Daar was dus die fotograaf, die ik ook ken van die andere bijeenkomsten. Komt hij ineens naar me toelopen en zegt: 'Goh, wat zie jij er vandaag fris, fruitig en stralend uit.' En weet je, dat maakte me nou zó blij, want hij meende het ook nog; mijn hele dag was gelijk goed. Net als jaren geleden, dat ik me dat nog herinner is ook zo bizar. Ik stond in een lift en zegt opeens iemand: 'Goh mevrouw, wat ziet u er toch prachtig uit'. Bijzonder toch he? En natuurlijk weet ik dat het maar 'buitenkant' is, maar toch..." 

Glimlachend herinner ik haar aan het feit dat, al heb je nog zulke mooie (dure, merk)kleding aan, als het aan de binnenkant niet goed zit, kun je niet eens stralen, dus hoezo hebben ze het alleen maar gehad over je 'buitenkant'? :-)

Een brede lach verschijnt als ze zegt: "Dank je wel joh, weer een goeie dag!" 

En kijk, daar werd ik nou weer blij van.

woensdag 14 november 2012

niet helemaal




.... toch niet helemaal een
werkewoordeloze woensdag :-)


update 
uurtje of 15.00 uur...
toch nog iets van nuttigs gedaan :-)



ik zei toch, '... nuttigs gedaan':

update uurtje of 18.00 uur...


appel-perenvulling; een aanrader :-)



zondag 11 november 2012

Zo('n)dag

Misschien ken je het wel, heb je het ook al eens wel of niet prettig mogen ervaren.

Zo'n dag waarop je wakker wordt, voelt dat je oogleden net iets langzamer ophoog kruipen dan normaal (had ik toch misschien dat laatste bokje niet moeten nemen), en je hoofd zegt: 'euh... weet niet wat jij van plan bent, maare ik zou het persoonlijk wel appreciëren als ik kon blijven liggen...'. 

Probleem bij mij is alleen, moe of niet moe, ik kan gewoon niet echt uitslapen, en dus zat ik, nadat ik mijzelf al bijna 2 uur in een soort van schemer-wakker-toestand bevond, om 08.00 uur gezellig beneden, met Mies aan 't water en ik aan de koffie ... natuurlijk. 


Grootse plannen vormden zich in mijn hoofd, de koffie smaakte uitstekend, het leek prachtig buiten, de zon scheen, en wat denk je?

Ik ben heel simpel, na:
* 3 koppen koffie genuttigd te hebben (overigens in een acceptabel tijdspad
   hoor)
* 2 kranten op m'n gemakje te hebben doorgespit (zonder me op te winden
   over de wereldproblematiek)

* Mies van haar natje en droogje voorzien te hebben (niets erger overigens dan een
   kattenbak schoonmaken en niet goed opgelet hebben wanneer 
het beestje haar laatste
   bezoekje heeft gebracht aan die bewuste bak, maar dan sta je al met de deksel en al in je
   handen en kun je het eigenlijk ook niet meer maken die er weer gewoon op te doen en je om
   te draaien...)

* de handleiding van een pak Koopmans appeltaart een keer of 6 x te hebben
   doorgelezen (ik zei toch: 'grootse plannen') 
* even later samen met mijn 'meneer' (die overigens ook nog steeds heel erg mijn 'Lief'
   is, voor het geval 
iemand daar aan mocht twijfelen) een ontbijt-uit-het-vuistje genoten
* net even langer en heter gedoucht dan normaal en besloten om de dag maar  
   eens in 'huispak' door te brengen
* nog een keer met Koopmans op schoot gezeten en gespeeld met de 

   gedachte om dan toch maar die 'appel-/perentaart te gaan bakken, ware
   het niet 
dat ik er helaas achterkwam dat ik de vanillekwark was vergeten
* besloten dat de was dan maar even voor moest gaan

...gewoon terug naar bed gegaan :-).
Elektrieke deken aan, rolgordijn naar beneden en ik dacht: 'dag wereld, u ziet mij later op de dag wel weer een keer....'.


Echt zo('n)dag; zo'n dag dus waarop niets hoeft en alles mag! :-)

Misschien straks nog wel even dat taartje bakken, maar niet voordat de haas in de oven gaar is...




zaterdag 10 november 2012

Weekend, dus ..





Weekend. 
En dan kom ik vandaag toch al snel weer uit bij: '.. van alles & nog wat..' :-). 
Heel simpel eigenlijk omdat ik even niet zo zin heb om de problematiek van alledag hier aan de kaak te stellen, mijn afschuw te uiten over de kolom in de metro, wel of niet geschreven door een of andere zot die denkt dat ie dat kan maken, de 'blunder van Rutte', het gestuntel van het nieuwe kabinet, belastingen omhoog of naar beneden, wel of geen inkomensafhankelijke ziektekostenpremie.... dat mogen anderen voor mij doen vandaag (maar ga natuurlijk wel zo even uitgebreid met een kop koffie de zaterdagkranten doorspitten :-)).

Het is weekend en dat betekent voor nu even gewoon genieten van
'van alles & nog wat...


Want:

Woensdag verliep gelukkig geheel naar wens. We hebben lekker kunnen doen en laten wat we van plan waren; break in de week deze keer dus meer dan geslaagd!
Donderdag was een lange dag; cadeautje van de baas: een goed georganiseerde party (complimenten aan de feestcommissie want je kunt het toch nooit iedereen (1300 collega's) naar de zin maken en 'prof-zeikerds' hou heb je overal :-)
Vrijdag hadden we (ik gelukkig dus niet alleen) enigszins moeite het net even te stramme lijf (te lang gestaan) weer tot de orde van de dag te roepen maar om 17.30 was het sein 'einde werkweek' gewoon weer een feit.
Aangezien ook in Huize HenS niets meer wereldvreemd is, het ook hier niet altijd riekt naar 'rozegeur en de rest', begon dit keer 't weekend alleen mede ingegeven door een ietwat korter lontje (moeheid) net even iets 'stoever' 
Gelukkig deed een potje dart (nog net geen schuurisme :-)) en uiteraard even later mijn voortreffelijke kookkunsten :-) 'wonderen' en kon 't weekend gewoon een half uurtje later beginnen.
Net uitgegeten stonden zus&zwager voor deur voor koffie&stroopwafels, maar uiteraard ook om Mies te bewonderen, die net deed alsof ze ze al jaren kende en al kopjes gevend en 'kletsend' van de een naar de ander ging.
En dan is het alweer zaterdag, heeft Mies haar 'rondje' eten, drinken en de kolder in de kop achter de rug en ligt ze inmiddels weer tevreden in dromenland op haar troon (onze Ikea-hocker ingepikt).
Niet alleen Mies, maar ook mijn 'meneer' lijkt een gat in de dag te slapen; lijkt me zo geweldig, als ik dat nou toch ook eens kunnen, maar goed, ik heb andere 'kwaliteiten' zal ik maar zeggen :-).
Mijn verkoudheid is gelukkig een stuk minder wat hopelijk ook betekent dat we ergens dit weekend een 'herfstbok&kaasstengel-moment' kunnen inpassen ((schoon)familie); zo maar even bellen ...
En verder, tja, verder zit er nog 'van alles & nog wat in mijn hoofd en ik geloof dat het daar maar gewoon laat zitten.

Maak er een mooi weekend van; wordt vervolgd...



woensdag 7 november 2012

Van alles...



Zeker als je elkaar een tijdje niet ziet, is dit wel een handig topic, leek me, zondag, begin van de avond, en schreef ik dus:

"Zondagmiddag half zes en het eten staat te pruttelen.
'Lease'puber leeft zich (boven) uit op zijn keyboard en Miss Mies ligt heerlijk languit in haar nieuwe mand een soort van 'bij te slapen' lijkt 't wel.
Mijn 'meneer' zit voetbal te kijken ... en ook mijn zelfgemaakte (privé-youtube)filmpje van die middag (die natuurlijk ook is verstuurd met e-mail naar de schoonfamilie; kunnen ze op deze manier toch ook nog een beetje meegenieten van ons capriolen op de zondagmiddag :-)


En toen kookte de aardappels over....".



Dan maar even een kleine blik terug in de tijd, want jeetje wat gaat die tijd toch weer snel (en dus ook omdat bezoekjes er niet inzaten de afgelopen tijd... ook hier herfstperikelen; lees: snotverkouden :-().

Vorige week een drukke spannende week achter de rug (voor mijn 'meneer' & collega's). 
Een lang voorbereid migratieproject (door mijn 'meneer' & collega's) op het werk stond te gebeuren en het weekend moest er dus worden gewerkt (door mijn 'meneer' & collega's). E.e.a. betekende dus ook dat wij saampjes, maandagochtend om half zes, weer richting de zaak reden. Niet voor herhaling vatbaar, kan ik jullie melden, maar voor die dag wel even handig, kon ook ik rustig opstarten en even testpilootje spelen :-). En natuurlijk gaan er met een dergelijk traject ook altijd dingen mis, maar, eerlijk is eerlijk; ze (mijn 'meneer & collega's) hebben een knap staaltje werk laten zien, zeker als je weet uit welke puinhoop er een geheel nieuwe omgeving is gebouwd.... en die kinderziektes waar we nu nog last van hebben... ach, 'daar vloeit geen bloed uit' zeg ik dan maar... voorlopig :-).

Dinsdag was er een gezellig teamuitje in De Avonturenfabriek met mijn afdeling (overigens uitstekend georganiseerd door mijn collega :-)). En het grappige is altijd, niemand heeft zin van te voren, maar 'als je er eenmaal bent, het toch ook wel weer gezellig is'... en dat was het zeker. 

Woensdag nog even wat thuisgewerkt, mijn 'meneer' gewoon naar kantoor. Het was hier geweldig herfstweer, dus konden de boodschappen voor die avond met de fiets worden gehaald. De avond was gereserveerd voor T&W om nu eindelijk eens die overheerlijke "Pasta à la mijn 'meneer'" te proeven, eindelijk weer eens gezellig bij te kletsen, uiteraard alles vergezeld met een heerlijk wijntje, dit keer Pouilly Fume :-).  

De donderdag geen bijzonderheden en de vrijdag werd afgesloten met een prachtig optreden van Maarten van Roozendaal, waar we van genoten hebben.

.... en toen was het
weekend, konden we Mies halen en 'lease'puber, om later zondagavond af te sluiten met een overheerlijke herfstmaaltijd à la moi :-); precies goed gekookte spruitjes (geen 'snot'), vastkokend aardappeltje en natuurlijk 'boter'gaar stoofvlees met knoflook&kastanjechampignons en natuurlijk 'Griekse yoghurt met honing' na (favoriete toetje van mijn 'lease'puber :-).


Inmiddels zijn we alweer aangekomen bij de woensdag en liggen een drukke maandag en dinsdag achter ons. 

Het lijkt erop dat Mies zich uitstekend thuisvoelt en aanpast en in tegenstelling tot wat ons is verteld (slechte eetster), vreet ze alles wat 'los en vast zit' en apporteert ze een prop papier alsof ze een hond is .... 

En wat vandaag ons brengen zal, of we ook daadwerkelijk vrij kunnen zijn met z'n tweetjes en doen wat we van plan zijn om te doen?
Ik laat het jullie weten... later! 


Vandaag dus even geen ...



maar gewoon ...

  


zondag 4 november 2012

Welkom

Na het telefoontje donderdagmiddag dat 'ze was goedgekeurd', gesteriliseerd en wel, konden we haar gisterenmiddag dan eindelijk halen.

Eerst natuurlijk nog even de winkel in om nog wat ... kattenvoer, -grit, -kammetje, -krabpaal en niet te vergeten kattenspeeltjes te halen. En daarna togen 'mijn meneer' en ik, gewapend met snoepjes en kattenmand, toch een ietwat gespannen, of beter gezegd, met het welbekende 'schoolreisjes-gevoel, richting het dierenasiel. 

Ook dit keer weer heel 'easy going', beetje 'knorren en kletsen' en voor ze het wist, zat ze in de auto..... die ze overigens niet zo heel erg leuk vond, hetgeen ze dan ook overduidelijk liet merken. "Goh ik wist niet dat ze ook dit geluid kon voortbrengen", was o.a. de reactie van 'mijn meneer'.
Gelukkig was het maar 16 km.... :-)

Maar hier is dan echt....rapatiedarapatiedee....mogen wij u voorstellen:
Miss Mies

Jaartje of 3 (schatting), gezond (voor zover we weten), 'knort en kletst', eet, drinkt, poept en piest (op de bak), heeft inmiddels het huis verkend en ook de favoriete plekken lijken ingenomen.

de mand van mijn zus leek gisterenavond
in ieder geval in de smaak te vallen

 na hier en daar nog wat gedraai en 'geklets'
gingen om negen uur dan toch echt de ogen dicht

inmiddels lijkt vanochtend deze wel 
aardig te bevallen...

... volgens ons, komt het best goed
met Miss Mies...






zaterdag 3 november 2012

mooi!

"Zullen we gaan fietsen straks?", vroeg 'mijn meneer' gisteren spontaan.
We zaten net in de auto op weg naar huis, de dag nog even door te nemen, en zo. 

Je kent het wel, toch, dat soort gesprekken: 

"Hoe was 't bij jou?" "Ja, wel goed hoor."
Druk?" "Nou viel mee hoor, vrijdag he....."
"Veel 'gezeur en gezeik'?"
"Ach, het gebruikelijke he."
"Wel vermaakt, beetje gezellig ook nog?"
"Nou gewoon.... ."
:-)

Ik schoot half in de lach stress, terwijl ik hem quasi nonchalant wees op het feit dat het volgens mij toch echt regendruppels waren die ik woest op de voorruit zag neerslaan.
Zag mezelf al helemaal bezweet, rood hoofd, haarcoupe a la 'verregend maar net ff erger' aanschuiven in ons - voor dit soort gelegenheden - favoriete restaurantje, om de lekkerste pizza die je je maar kunt bedenken te bestellen, om na een uurtje
(inmiddels iets minder bezweet waarschijnlijk en weer normaal van kleur, maar nog steeds een coupe waarmee je je alleen 's ochtends durft te vertonen).... op weg te gaan naar het theater.


En geloof me, ik ben echt niet zo van de schmink, de 'optut', de blingbling en 'haar in de lak'... het zal me werkelijk boeien, maar ook ik heb mijn grenzen.

Het werd dus gewoon, gezellig, toch eigenlijk ook weer een soort van carpoolend, richting parkeergarage (die toch maar zo 6,6 km. verder ligt :-)).




Puur op z'n best! Eenvoud, klein, intiem, kwetsbaar misschien ook wel, een markante man, alleen op het podium, met z'n piano... pratend en zingend over hoe het leven eigenlijk een smerig geintje met ons allemaal uithaalt: "Net al je het leven doorhebt, ga je dood".... en zijn voorstelling te eindigen met, als toegift, mijn toch wel inmiddels lievelingsnummer ..... 'omdat het zo'n grijze dag was ... '

Wij hebben genoten!